Главная //
Памятники
Індывідуальная магіла Самуйлік Вольгі Іванаўны
Адрес:
Рэспубліка Беларусь, Іванаўскі раён, в. Махро
Рэспубліка Беларусь, Іванаўскі раён, в. Махро
Описание памятника:
Выкананы з шэрага жалезабетону ў форме чатырохвугольнай піраміды, рэльефная выява пяціканцовай зоркі ўверсе помніка і мемарыяльная гранітная пліта ўнізе помніка з імёнамі забітых якія загінулі ад рук украінскіх нацыяналістаў.
Выкананы з шэрага жалезабетону ў форме чатырохвугольнай піраміды, рэльефная выява пяціканцовай зоркі ўверсе помніка і мемарыяльная гранітная пліта ўнізе помніка з імёнамі забітых якія загінулі ад рук украінскіх нацыяналістаў.
Год возведения:
1964 г.
1964 г.
Исторические сведения:
Вораг выгнаны з роднай зямлі, нашы хлопцы змагаюцца з фашыстамі на тэрыторыі Еўропы. А бандыты, якія апантаны сваімі планамі вядуць барацьбу супраць улады, супраць людзей. Бандэраўцамі, бульбашамі, галавасекамі, бандытамі называлі іх у народзе. І гінулі людзі, якія толькі хацелі жыць у міры і згодзе, аднаўляць разбуранае, пакалечанае жыццё. Тут пахавана Самуйлік Вольга Іванаўна, сястра партызанскага камандзіра Самуйліка Аляксандра Іванавіча. Помнік на магіле паставіў партызанскі камандзір у 1966 годзе. Магіла Самуйлік Вольгі Іванаўны з’яўляецца не проста пахаваннем. Помнік, які пастаўлены там, з’яўляецца данінай памяці тым, хто загінуў ад рук буржуазных нацыяналістаў, якія лютавалі ў нашай мясцовасці ў пасляваенны час аж да 1954 года. Усяго бандыты забілі 11 чалавек. Пра падзеі тых часоў запісаны ўспаміны. Успамінае С.А. Ражкавец: Самуйлік Вольга Пракопаўна - плямянніца Вольгі Іванаўны. “У вайну нашу хату, якая стаяла на хутары злева ад Калена пад Акуніна, спалілі фашысты. Яны баяліся партызан. Нашу сям’ю прытулілі далёкія родзічы. У нас было чацвёра дзяцей, маці была цяжарная. Бацька з братам паехалі араць на свой хутар да спаленай хаты і да вечара не з’явіліся. Маці паслала мяне да іх. Я прыбегла на хутар, але там нікога не было. Было праарана 3 баразны і рэшткі невялікага кострыка, яшчэ цёплага. Я пахадзіла туды-сюды, але нікога не знайшла. Раптам чую крык: “Рукі ўгору!” Я аглянулася. Да мяне падышлі два мужчыны са зброяй і пачалі пытаць, што я тут раблю. Я расказала. Мне не паверылі і павялі на суседні хутар, на якім у вырытай зямлянцы жылі нашы суседзі. Суседка падцвердзіла, што ведае мяне. Я плакала і прасіла, каб мяне адпусцілі дахаты, але мяне павялі ў лес. У лесе было многа людзей з гарматамі і палявой кухняй. Мне загадалі сесці пад сасну і ціха сядзець. Успамінае С.А. Ражкавец: Самуйлік Вольга Пракопаўна - плямянніца Вольгі Іванаўны. “У вайну нашу хату, якая стаяла на хутары злева ад Калена пад Акуніна, спалілі фашысты. Яны баяліся партызан. Нашу сям’ю прытулілі далёкія родзічы. У нас было чацвёра дзяцей, маці была цяжарная. Бацька з братам паехалі араць на свой хутар да спаленай хаты і да вечара не з’явіліся. Маці паслала мяне да іх. Я прыбегла на хутар, але там нікога не было. Было праарана 3 баразны і рэшткі невялікага кострыка, яшчэ цёплага. Я пахадзіла туды-сюды, але нікога не знайшла. Раптам чую крык: “Рукі ўгору!” Я аглянулася. Да мяне падышлі два мужчыны са зброяй і пачалі пытаць, што я тут раблю. Я расказала. Мне не паверылі і павялі на суседні хутар, на якім у вырытай зямлянцы жылі нашы суседзі. Суседка падцвердзіла, што ведае мяне. Я плакала і прасіла, каб мяне адпусцілі дахаты, але мяне павялі ў лес. У лесе было многа людзей з гарматамі і палявой кухняй. Мне загадалі сесці пад сасну і ціха сядзець. Цераз месяц, у сакавіку 1945 года, прыйшла да нас пад вечар бацькава сястра Вольга. Яна папрасіла ў мамы чаравікі з шнуркамі, бо раніцай збіралася ісці ў Янаў па соль. Яна абула чаравікі і пайшла. Хутка ў хату ўварваліся бандыты, зноў шукалі Самуйліка. Мама ім рэзка адказала, і яе моцна пабілі. Сэрца чула нядобрае. Мы ціха выйшлі з хаты і пачалі глядзець, куды яны пайшлі. Яны пайшлі ў той бок, дзе жыла цётка. Адтуль чуліся крыкі. Ноччу ніхто не спаў, а раніцай прыйшла суседка і расказала, што галавасекі ў павесілі ў цэнтры вёскі . Яна вісела ў цэнтры вескі на тоўстай вярбе ў нашых чаравіках, а яе брата, Пракопа, ўтапілі ў найбліжэйшай возеры на тэрыторыі Украіны, паблізу вёскі Дольск. Перад гэтым яго катавалі, жывога чвартавалі, пілой адрэзалі ногі, рукі, адрэзалі мову, каб не прасіў прыстрэліць яго. Іх дом быў спалены немцамі, а маці хавалася ў чужых людзей, ратуючыся ад бандэраўскіх нелюдзяў.
Вораг выгнаны з роднай зямлі, нашы хлопцы змагаюцца з фашыстамі на тэрыторыі Еўропы. А бандыты, якія апантаны сваімі планамі вядуць барацьбу супраць улады, супраць людзей. Бандэраўцамі, бульбашамі, галавасекамі, бандытамі называлі іх у народзе. І гінулі людзі, якія толькі хацелі жыць у міры і згодзе, аднаўляць разбуранае, пакалечанае жыццё. Тут пахавана Самуйлік Вольга Іванаўна, сястра партызанскага камандзіра Самуйліка Аляксандра Іванавіча. Помнік на магіле паставіў партызанскі камандзір у 1966 годзе. Магіла Самуйлік Вольгі Іванаўны з’яўляецца не проста пахаваннем. Помнік, які пастаўлены там, з’яўляецца данінай памяці тым, хто загінуў ад рук буржуазных нацыяналістаў, якія лютавалі ў нашай мясцовасці ў пасляваенны час аж да 1954 года. Усяго бандыты забілі 11 чалавек. Пра падзеі тых часоў запісаны ўспаміны. Успамінае С.А. Ражкавец: Самуйлік Вольга Пракопаўна - плямянніца Вольгі Іванаўны. “У вайну нашу хату, якая стаяла на хутары злева ад Калена пад Акуніна, спалілі фашысты. Яны баяліся партызан. Нашу сям’ю прытулілі далёкія родзічы. У нас было чацвёра дзяцей, маці была цяжарная. Бацька з братам паехалі араць на свой хутар да спаленай хаты і да вечара не з’явіліся. Маці паслала мяне да іх. Я прыбегла на хутар, але там нікога не было. Было праарана 3 баразны і рэшткі невялікага кострыка, яшчэ цёплага. Я пахадзіла туды-сюды, але нікога не знайшла. Раптам чую крык: “Рукі ўгору!” Я аглянулася. Да мяне падышлі два мужчыны са зброяй і пачалі пытаць, што я тут раблю. Я расказала. Мне не паверылі і павялі на суседні хутар, на якім у вырытай зямлянцы жылі нашы суседзі. Суседка падцвердзіла, што ведае мяне. Я плакала і прасіла, каб мяне адпусцілі дахаты, але мяне павялі ў лес. У лесе было многа людзей з гарматамі і палявой кухняй. Мне загадалі сесці пад сасну і ціха сядзець. Успамінае С.А. Ражкавец: Самуйлік Вольга Пракопаўна - плямянніца Вольгі Іванаўны. “У вайну нашу хату, якая стаяла на хутары злева ад Калена пад Акуніна, спалілі фашысты. Яны баяліся партызан. Нашу сям’ю прытулілі далёкія родзічы. У нас было чацвёра дзяцей, маці была цяжарная. Бацька з братам паехалі араць на свой хутар да спаленай хаты і да вечара не з’явіліся. Маці паслала мяне да іх. Я прыбегла на хутар, але там нікога не было. Было праарана 3 баразны і рэшткі невялікага кострыка, яшчэ цёплага. Я пахадзіла туды-сюды, але нікога не знайшла. Раптам чую крык: “Рукі ўгору!” Я аглянулася. Да мяне падышлі два мужчыны са зброяй і пачалі пытаць, што я тут раблю. Я расказала. Мне не паверылі і павялі на суседні хутар, на якім у вырытай зямлянцы жылі нашы суседзі. Суседка падцвердзіла, што ведае мяне. Я плакала і прасіла, каб мяне адпусцілі дахаты, але мяне павялі ў лес. У лесе было многа людзей з гарматамі і палявой кухняй. Мне загадалі сесці пад сасну і ціха сядзець. Цераз месяц, у сакавіку 1945 года, прыйшла да нас пад вечар бацькава сястра Вольга. Яна папрасіла ў мамы чаравікі з шнуркамі, бо раніцай збіралася ісці ў Янаў па соль. Яна абула чаравікі і пайшла. Хутка ў хату ўварваліся бандыты, зноў шукалі Самуйліка. Мама ім рэзка адказала, і яе моцна пабілі. Сэрца чула нядобрае. Мы ціха выйшлі з хаты і пачалі глядзець, куды яны пайшлі. Яны пайшлі ў той бок, дзе жыла цётка. Адтуль чуліся крыкі. Ноччу ніхто не спаў, а раніцай прыйшла суседка і расказала, што галавасекі ў павесілі ў цэнтры вёскі . Яна вісела ў цэнтры вескі на тоўстай вярбе ў нашых чаравіках, а яе брата, Пракопа, ўтапілі ў найбліжэйшай возеры на тэрыторыі Украіны, паблізу вёскі Дольск. Перад гэтым яго катавалі, жывога чвартавалі, пілой адрэзалі ногі, рукі, адрэзалі мову, каб не прасіў прыстрэліць яго. Іх дом быў спалены немцамі, а маці хавалася ў чужых людзей, ратуючыся ад бандэраўскіх нелюдзяў.
Полный адрес:
Рэспубліка Беларусь, Іванаўскі раён, в. Махро
Рэспубліка Беларусь, Іванаўскі раён, в. Махро
Координаты (широта):
51.974573
51.974573
Координаты (долгота):
25.560870
25.560870
Фотографии:
:
Індывідуальная магіла Самуйлік Вольгі Іванаўны
Індывідуальная магіла Самуйлік Вольгі Іванаўны
О проекте
Цифровая звезда – международный исторический проект, созданный для поиска памятников Великой Отечественной войны.
Данный проект направлен на формирование духовно-нравственных, гражданских качеств личности, на развитие интереса и уважения к памятникам боевой славы, увековечившим трагические и героические события прошлого, сохранение историко-культурного наследия Беларуси.
Контакты
Центральный комитет ОО «БРСМ»г. Минск, 220030, ул. К. Маркса, 40.
(017) 371 04 64 okrckbrsm@gmail.com